KALIN KABANLI ADAM
Kalın kabanlı bir adam vardı
Yüzü karaya çalan bir beyazdı
Kabanın içinde ufak kalırdı
Tanınmazdı hiç
Tanımazdım bende
Bir gün görmüştüm sahi
Kağıt toplardı....
Sabah namazındaydı
Sonra bizim evin altındaki çay ocağındaydı
Yine görmüştüm onu
Gözleriyle yüreğime bir başka bakardı
Arkamı dönüp gidiyordum
Evlat dedi evlat
Ses tonu seher yelini aratmazdı
O gün ilk çayını ısmarlamıştı
Elleri çaydan daha sıcaktı
Sessizdi
Belliki kimsesizdi
Göğü gösterirdi
Orada bak evlat derdi
Ne derdim susardı
Adın ne derdim kızardı
Kalın kabanlıydı
Titriyordu ama
Elleri sıcacıktı
Her sabah oradaydı
O günden sonra hep yanımdaydı...
Yatsı namazındaydı
En arka saftaydı
Ama en son o çıkardı
Sonra caminin altındaki çay ocağındaydı
Siması yüreğimi kabartırdı
O başkaydı
Heybetliydi
Ama sessizdi
Belliki çaresizdi
Çayın demi Hayat,şekeri sensin derdi
Anlamazdım
Adını sorardım söylemezdi
Kızardım
Saçımı okşardı
Rüzgârı aramazdım
Evlat derdi evlat
Hayat`a hiç küsme
Sonra bakardı cebindeki resme
Susardı
Ağlardı
Ağlardım...
Başkaydı
İçime tek o dokunurdu
Kalın kabanlıydı ama ince ruhluydu
Titrerdi
Kaban ona büyük gelirdi
Ama elleri sıcacıktı
Yıldızlara bakardı
Demlediği çayı çiçeğin dibine dökerdi
Birazda o demlensin derdi
Bi başımı okşardı bi çiçeği
Bi keresinde sormuştum -Hayat nedir?
Hayat benim,hayat sensin demişti
Anlamamıştım
Adın ne demiştim
Bir gün öğrenirsin demişti
Kızmıştım
Titrerdi kıyamazdım...
Demiştim işin nedir?
Defterinde ki sayfa birde kimsesizlik demişti
Ama görmüştüm kağıt toplardı
Üzerine gitmemiştim
Aslında mesleğini demiş sonra anlamıştım...
Birçok şeyini anlamazdım zaten
Farklıydı
Ama tatlıydı
Severdi sevecendi
Öyle geceye bakardı
Evlat derdi evlat
-Hayat bu geceye vuslat
Anlamazdım
Susardım
O resme bakardı
Ağlardı
Ağlardım...
Yine sabah namazıydı
Ve yine bizim evin altındaki çay ocağındaydı
Ağlıyordu
Öksürüyordu
Yanına gitmek istememiştim
Arkamı dönüp gidecektim
Evlat dedi evlat
Döndüm
Sarıldı
Kırıldım
Sanki bin parçaya bölündüm
Sıcacıktı
Bir an yüreğini gördüm
Paramparçaydı
Sordum sustu
Ağlıyordu
Ama öksürüyorduda
-Hasta mısın?
...
-Hasta mısın?
...
Yüreğinin parçasımıydı boğazına kaçan?
Söylesene kalın kabanlı adam!
Kabanı gül kokardı
Yanı bir başka bahardı
Ama kıştı
Bir an bir kuşla bakıştı
Kuş göğe kanat açtı
Evlat dedi evlat
-Hayat`da bu kuş gibidir...
-Bağlanma uçar gider...
Tutarım dedim sararım sarmalarım dedim
-Gittiğini anlamazsın ki!...
Kalın kabanlıydı
Ama derin bakışlıydı
Yüreğimi okurdu
Ağlayacağım zaman gözlerime dokunurdu
Sanki bir pamuktu
Beni bana dokurdu
Hayat`tı o Hayat`ı öğretiyordu
Çoğu kez susardı
Belliki yanmıştı....
O gündü
Yatsı namazındaydı
Yine arka saftaydı
Sonra caminin altındaki çay ocağındaydı
Çayı soğuktu kendi sıcaktı
Bu sefer çay ısmarlamamıştı
Dalgındı
Kalın kabanlı diyorum baksana
Susuyordu
Arkamı dönüp gidiyordum
Dur dedi
Hayat`a arkanı dönüp gitme
Anlamadım
Sarıldı
Kırıldım
İçine döküldüm
Orda kalmak istedim
Bir anda soğudu
Ama yüreği sıcacıktı
Eli yumuşacıktı
Adın ne dedim söyle bu sefer ne olursun
Yakındır anlarsın dedi
Kalın kabanını çıkardı
-Bu senin...
-Üşürsün
-Rüzgâr vurmayacak artık bana
Anlamadım
Gitti...
İki şeyini çok merak ederdim
Bir ismini
Bir de cebindeki resmini...
Ah! O sesi hala nefesimde
Bu sabah öğrendim adını sâla sesinde
Kalın kabanlı adamdı giden
Üzerinde bu sefer beyaz kefen
Yakışmadı bu giysi kızsanda ulan
Niye uçtun yanımdan
Söyle kalın kabanlı adam!
Kalın kabanına baktım
Sıcacıktı sanki yüreğini bırakmıştı
Hemen cebine baktım resim ordaydı
Resimde kalın kabanlı adam
Sarıldığı bir bayan
İkide çocuk vardı...
Birde bunların ölüm tarihi...
2008
Kendiside kanserdi
2008...
Ve resmin altındaki not
"Hayat bu kadardı evlat"
